-PRIPREMIO: MILADIN VELjKOVIĆ

Nedostatak nastavnog osoblja bio je najveći problem od samog osnivanja škole do njenog ukidanja. Škola je imala veoma mali broj stalnih nastavnika: u početku su to bili dekan Dušan Timotijević, koji je kao redovni profesor predavao Novinarsku praksu i Istoriju jugoslovenske štampe, i Julijana Vrčinac, koja je predavala Opštu i Narodnu istoriju. Kasnije je za docenta za marksizam-lenjinizam postavljen Veljko Ribar, koji je od maja 1949. radio kao privremeni predavač, a avgusta 1949. dobio je zvanje docenta, uprkos nedostatku „formalnih kvalifikacija“.

Većina nastavnika je radila honorarno i dolazili su uglavnom sa društvenih fakulteta Beogradskog univerziteta, naučnih i privrednih ustanova i državnih organa. U pojedinim slučajevima su upućivane molbe dekanatima matičnih fakulteta da dozvole određenim nastavnicima preuzimanje honorarne nastave na NDVŠ (Vido Latković, Pero Slijepčević) ili potpuni prelazak na NDVŠ (Nikolaj Rinda Sanukijevič). [...]

Pravilnikom o organizaciji, radu i prijemu slušalaca NDVŠ iz 1951. regulisane su vrste i izbor nastavnika. Nastavno osoblje su činili redovni profesori, vanredni profesori, docenti, predavači i honorarni nastavnici, pri čemu je za predavače bila potrebna fakultetska ili visokoškolska sprema, a za ostale naučni stepen, mada je bilo moguće da budu postavljeni i „istaknuti naučni ili stručni radnici bez formalnih naučnih kvalifikacija“. Pomoćno nastavno osoblje su bili lektori, asistenti i stariji asistenti (pri čemu asistenti i stariji asistenti nijesu nikada postavljeni na školi). Honorarni nastavnici su mogli biti u zvanju i bez zvanja, a oni bez zvanja stalni i od časa. Sve nastavno i pomoćno nastavno osoblje postavljao je i razrješavao ministar za nauku i kulturu FNRJ na predlog nastavnog savjeta, odnosno dekana. Izbor je trebalo vršiti putem konkursa koji je raspisivao dekanat, a za zvanja ispod profesorskih postojao je i reizbor. Ministar je mogao na predlog savjeta ili dekana da pozove istaknute stručne radnike van univerziteta i visokih škola da drže predavanja na NDVŠ. Svi nastavnici NDVŠ su bili državni službenici i mogli su biti uklonjeni zbog stručne i pedagoške nesposobnosti, kao i moralne i društvene nesposobnosti, o čemu je odluku donosio ministar za nauku i kulturu FNRJ, na predlog savjeta škole.

Rad NDVŠ je, pored ostalih problema, od početka otežavao nedostatak udžbenika i literature. I kada je nađen skučen prostor za održavanje nastave, formulisan bar privremeni nastavni plan i s mukom angažovan honorarni nastavni kadar, studenti nijesu imali udžbenike iz kojih bi učili gradivo. U početku nije bilo udžbenika ni za jedan predmet, pa su se studenti služili isključivo bilješkama sa predavanja ili preporučenom literaturom. Vrlo brzo je za ideološki važne predmete škola preštampavala razne materijale i predavanja domaćih i sovjetskih teoretičara. Tako su 1949. objavljene lekcije Sergeja Daniloviča Skaskina i Alekseja Vladimiroviča Jefimova iz novije istorije od engleske buržoaske revolucije do bečkog kongresa, pročitane 1944. na Višoj partijskoj školi pri CK SKP/b/, koje su bile objavljene u Moskvi 1945. Iste godine su publikovane stenografske bilješke sa predavanja na Institutu društvenih nauka o dijalektičkom i istorijskom materijalizmu, koja su držali Boris Ziherl i drugi predavači. Od novembra 1949. studentska zadruga je studentima davala udžbenike engleskog i ruskog jezika, koje su morali da čuvaju i poslije polaganja ispita da vrate.

Od početka 50-ih godina škola i Narodna studentska omladina, odnosno Savez studenata škole objavljivali su predavanja pojedinih profesora u vidu stenografisanih bilježaka, skripata ili udžbenika i tako obezbjeđivali studentima osnovni materijal za pripremanje ispita.[…]


(NASTAVIĆE SE)

---